The Union Jack and other flags / The Union Jack i inne flagi
Introduction (INTRO)
"Grass is green and violets are blue. I can feel the touch of spring and my dreams have come true" (personal lyrics). My name is Piotr Gindrich (photo). As you see my surname you may feel surprised, puzzled, embarassed. It is rather a rare German surname. Its initial spelling included umlaut. In Poland there are only two persons whose surname is Gindrich (actually Gündrich): my wife Eliza (photo) and me. However, the spelling variation Gindrych can be found in Warsaw and Mazovia region. The surname was probably made even more Polish by the descendants of my father's uncle. As for my personality, I am rather a shy, introverted person. I am trying to change it and I pay a tribute to my wife - Eliza Gindrich. She deserves it.
On British symbols and English pride
The symbol of the British pride is not only the Union Jack but also a patriotic song entitled "Flame that never dies". I came across that smashing song while I was listening to a compilation of "The Right Wing rock bands". England is a special country. The English people are so proud of their monarchy and nationality. England and English men may be respected for the homage they pay to tradition and conservatism.
Wprowadzenie
"Trawa jest zielona i fiołki są niebieskie. Czuję tchnienie wiosny a moje marzenia spełniły się" (osobista poezja). Nazywam się Piotr Gindrich (fotka). Gdy zobaczysz moje nazwisko to możesz poczuć się zaskoczony, zdziwiony, zakłopotany. To raczej rzadkie niemieckie nazwisko. Jego pierwotna pisownia zawierała umlaut nad literką u. W Polsce są tylko dwie osoby, które nazywają się Gindrich (a właściwie Gündrich): moja żona Eliza (zobacz fotka) i ja. Jednak w Warszawie i na Mazowszu można spotkać nazwisko o wariancie pisowni Gindrych. Możliwe, że potomkowie wujka mojego ojca spolszczyli je nawet jeszcze bardziej. Jeśli chodzi o moją osobowość to jestem raczej nieśmiałym introwertykiem. Jednak próbuję się zmieniać dla mojej żony - Elizy Gindrich. Ona na to zasługuje.
O brytyjskich symbolach i angielskiej dumie
Symbolem dumy Brytyjczyków jest nie tylko niesamowita flaga, popularny "The Union Jack", ale także piosenka patriotyczna zatytułowana "Płomień, który nigdy nie gaśnie". Natknąłem się na tę znakomitą piosenkę słuchając kompilacji "prawicowych kapel rockowych". Anglia to szczególny kraj. Anglicy są tak dumni ze swojej monarchii i narodowości. Naród angielski i Anglia zasługują na szacunek za hołd, jaki składają tradycji i konserwatyzmowi.
THE FLAME THAT NEVER DIES
In every British heart that burns immortal flames.
A pride that never wavers.
A valor yet untamed.
The enemies of Britain won't seize to wonder why.
They can never beat the flame that never dies.
In the depths of English countryside, there's something in the air.
A pride filled sense of history of battle un-compared.
A love of life, a rural charm besets the land's blue skies.
And none can never dampen the flame that never dies.
On the sides of Scotland's mountains the feeling's all around.
The stirring skirt of pipers.
None can beat the sound.
The heather on the lochside, the streams ne'er dry.
They can try but they can't tame the flame that never dies.
On the streets of Ulster the flag is always seen.
A sign of distant victories, and more that yet shall be.
To stay as a part of Britain, many heroes died.
No enemy could ever smash the flame that never dies.
The Welshman in his country, a language of his own.
There's strength in British Union, ensuring safer homes.
Diversity and culture - the British people's pride.
Together we will stand and fuel -
The flame that never dies.
They can kill the British people and try to drag us down.
They can jail us on false charges.
Repression on all around.
But as British men, we will not bend.
Our Union Jack's we'll fly.
Again they've tried and failed to kill the flame that never dies.
The flame that never dies.
PŁOMIEŃ,KTÓRY NIGDY NIE GAŚNIE
W każdym brytyjskim sercu, które płonie nieśmiertelnym płomieniem
(jest) Duma, która nigdy nie osłabnie.
(jest) Odwaga, dotąd nie ujarzmiona.
Wrogowie Brytanii nie podbiją jej i zdziwią dlaczego.
Oni nigdy nie zgaszą płomienia, który nigdy nie gaśnie.
W głębi angielskiego krajobrazu, wyczuwa się coś w powietrzu.
(To Brytyjski duch) wypełniony głębokim poczuciem dumy z walecznej historii, którego nie ma żaden inny naród.
Umiłowanie życia, wiejski urok ziemi, pól (gleby) na tle błękitnego nieba.
Nikt nigdy nie zgasi płomienia, który nigdy nie
gaśnie.
W szkockich górach czuje się to dookoła.
Budzące zachwyt spódniczki w kratę kobziarzy.
Nic nie może zagłuszyć tego dźwięku.
Wrzosy nad jeziorem, strumienie, które nigdy nie wysychają.
Mogą usilnie starać się, ale nie mogą ujarzmić płomienia, który nigdy nie gaśnie.
Na ulicach Ulsteru, flaga jest zawsze widoczna.
Symbol odległych zwycięstw, które powinny stać się już teraźniejszymi.
(Aby Ulster) mógł pozostać częścią Brytyjskiej Unii wielu poległo bohaterów.
Żaden wróg nigdy nie poskromi płomienia, który nigdy nie gaśnie.
Walijczyk w swoim kraju, ma swój język.
Potęga jego dzięki Brytyjskiej Unii, która zapewnia bezpieczeństwo jego domowi.
Zróżnicowanie i kultura - dumą brytyjskiego narodu.
Razem powstaniemy (przeciw wrogowi) i rozpalimy -
Płomień, który nigdy nie gaśnie.
Mogą zabijać Brytyjczyków i próbować nas pogrążyć, poniżyć.
Mogą nas uwięzić przy pomocy fałszywych oskarżeń.
Represje są wszechobecne.
Jednak jako Brytyjczycy nie ugniemy się i wywiesimy naszą flagę.
Znowu usilnie starali się, ale nie poskromili płomienia,
który nigdy nie gaśnie.