THE SCREAMS
Chaos consumes all I see
Infecting everybody
Lost amidst confusion
Blocking out the screams
Asphyxiation, strangulation, delirium
Seasons have come and gone
We've been here all along
Absorbed from your realities
Identity slowly fade
Lured from any distinction
As she slowly melts away
When it's finally over you'll know what I mean
Your first mistake was replacing the screams
Wanted to make it weak just like yourself
Theres more to this than your pathetic control
You can't fight it no matter how hard you try
Infecting everybody
Lost amidst confusion
Blocking out the screams
Asphyxiation, strangulation, delirium
Seasons have come and gone
We've been here all along
Absorbed from your realities
Identity slowly fade
Lured from any distinction
As she slowly melts away
When it's finally over you'll know what I mean
Your first mistake was replacing the screams
Wanted to make it weak just like yourself
Theres more to this than your pathetic control
You can't fight it no matter how hard you try
TE KRZYKI
Chaos ogarnia wszystko co widzę
Zarażając każdego
Zagubiony, wręcz zdezorientowany
Zamykam szczelnie drzwi by nie było słychać krzyków i wrzasków
Duszności, zaciskanie się pętli szubienicy na szyi, delirium
Pory roku przychodzą i przemijają, zmieniają się
Jesteśmy tutaj od zawsze
Będąc wchłanianym przez różne rzeczywistości, w których przyszło ci żyć
Twoja tożsamość powoli zanika
Zwabiona każdą różnorodnością, różnicą
Jako, że ona powoli topnieje na twoich oczach jak lód
Gdy nastąpi ostateczny koniec będziesz wiedzieć o co mi chodzi
Twój pierwszy błąd zastępował te krzyki, wrzaski
Chciałeś je osłabić tak samo jak siebie samego
Jest to coś więcej niż twoja patetyczna, żałosna władza, kontrola
Nie potrafisz tego zwalczyć bez względu na to, jak bardzo się starasz
Zarażając każdego
Zagubiony, wręcz zdezorientowany
Zamykam szczelnie drzwi by nie było słychać krzyków i wrzasków
Duszności, zaciskanie się pętli szubienicy na szyi, delirium
Pory roku przychodzą i przemijają, zmieniają się
Jesteśmy tutaj od zawsze
Będąc wchłanianym przez różne rzeczywistości, w których przyszło ci żyć
Twoja tożsamość powoli zanika
Zwabiona każdą różnorodnością, różnicą
Jako, że ona powoli topnieje na twoich oczach jak lód
Gdy nastąpi ostateczny koniec będziesz wiedzieć o co mi chodzi
Twój pierwszy błąd zastępował te krzyki, wrzaski
Chciałeś je osłabić tak samo jak siebie samego
Jest to coś więcej niż twoja patetyczna, żałosna władza, kontrola
Nie potrafisz tego zwalczyć bez względu na to, jak bardzo się starasz